Sain bai na uu,

We hebben Beijing verlaten met bestemming Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolie. De treinreis was erg relaxed, we waren de enige twee passagiers in de hele wagon. Verder zaten er nog een paar toeristen en wat Mongolen in de trein die vanalles aan het smokkelen waren (voornamelijk eieren) naar Mongolie. Het uitzicht veranderde langzaam van groen en bergachtig naar kale vlaktes. Bij de grens werden de wagons voorzien van een ander onderstel omdat Mongolie en Rusland een andere spoorbreedte hebben. Dit was leuk om te zien, zeker omdat er van alles mis leek te gaan en er steeds meer mannetjes rond onze wagon begonnen te verzamelen, maar niet wisten wat te doen.

Het eerste dat opviel bij aankomst in Ulaanbaatar is de Russische invloed op de bouwstijl en de mensen, maar dat kwam misschien mede doordat er op dat moment nog een groot pak ijs en sneeuw lag en de gevoels temperatuur -50 was. Na twee daagjes de stad te hebben bekeken zijn we er op uitgetrokken voor een tripje naar het Terelj nationaal park. We waren te gast bij een hele aardige familie en hebben daar voor het eerst geslapen in een ger tent. De omgeving is daar adembenemend! Zowel te voet als natuurlijk te paard hebben we genoten van het uitzicht. En Gala, de jongste zoon van de familie en onze zingende gids te paard, heeft ons aardig vermaakt met zijn grappen en vrolijke humeur.

Bij terugkomst in Ulaanbaatar hebben we direct de volgende trip geregeld, want we wilde meer zien van dit prachtige land. In een busje zijn we vertrokken via de voormalige hoofdstad Kharkhorim en Tsetserleg naar het zogenaamde 'White Lake'. Hier kwamen we aan na drie dagen rijden door de typische landschappen van heuvels met hier en daar een klein dorpje of een enkele ger en natuurlijk veel, heel veel vee. Onderweg ook nog zandduinen gezien. Dit is een gebied genaamd de Mini Gobi, omdat het zou lijken op de Gobi woestijn in het zuiden van Mongolie. Ook de omgeving bij het meer is prachtig. Het enige nadeel was dat het toilet 100 meter van de ger tent vandaan was. Opzich geen probleem, maar midden in de nacht kon het nog behoorlijk koud zijn en donker... Het mooiste van deze trip was dat voor het eerste dit jaar de temperatuur boven het vriespunt uitkwam en daarom bijna alle sneeuw in drie dagen verdween. Op de terugweg hebben we nog een bezoek gebracht aan een nationaal park waar men het Przewalski paard (enig nog bestaande oerpaard) heeft gereintroduceerd.

Nu zijn we ons aan het voorbereiden voor de treinreis naar Irkutsk. Hopelijk gaat ook daar de zon schijnen en ons voorzien van een verdraagzame temperatuur.

Tot snel,
Linda en Toon