De terugreis door Rusland

Zdrast vuy te,

We zijn nu echt begonnen aan onze terugreis door het grote Rusland. De eerste stop in Rusland was aan het Baikal meer. We zijn in Irkutsk uitgestapt en eigenlijk gelijk doorgereist naar een eiland in het Baikal meer. Normaal ga je met de boot naar het eiland, maar in deze tijd van het jaar is het hele meer bevroren. Geen probleem voor de Russen, je kan dan namelijk gewoon met de auto over het ijs naar het eiland. Op het eiland zijn we een dagje naar het noorden gegaan om van de uitzichten over het bevroren meer te genieten. Ook hebben we geprobeert onze eigen maaltijd te verzorgen. We zijn met een visser en zijn vrouw een dagje gaan ijsvissen. Eerst een gaatje boren door het ijs wat een meter dik is en dan je hengeltje uitgooien. Daarna is het niet rustig wachten tot de vissen bijten, maar je hengeltje steeds blijven bewegen zodat de vissen denken dat je aas echt leeft. Na een dagje vissen hadden we toch aardig wat visjes gevangen, genoeg voor onze avondmaaltijd.

Na een treinrit van 88 uur (!) zijn we vanuit Irkutsk in Moskou aangekomen. Onderweg hebben we af en toe een dorpje gezien, maar het meeste uitzicht was toch alleen maar berken bomen, drie dagen lang. De eerste dag in de trein ging langzaam voorbij. De trein rijdt op Moskou tijd wat 5 uur tijdsverschil heeft met Irkutsk. Door dit tijdsverschil waren we al om 4 's ochtends klaar wakker. De volgende twee dagen gingen sneller voorbij en we hadden net genoeg tijd in de trein om onze eigen spelregels voor Mahjong af te maken.

In Moskou eerst een douche genomen, wat heerlijk was na al die dagen in de trein zonder. Daarna waren we klaar voor onze stadstoer. We hebben natuurlijk het Kremlin bezocht en de kathedraal. Ook hebben we een kaartje gekocht voor de metro waarbij je net zolang met de metro kan reizen als je wilt en alle mooie stations kan bekijken. Na twee dagen Moskou nog een keertje in de trein op weg naar St. Petersburg.

In St. Petersburg ook weer lekker de tourist uitgehangen. Ook hier hebben ze een mooie kathedraal. Daarnaast hebben we nog een bezoek gebracht aan de Hermitage met onderandere schilderijen van Van Gogh en Rembrandt. Ook hebben we een prachtig theater bezocht voor een voorstelling van de opera. Morgen hebben we nog een dagje voor de laatste bezienswaardigheden van deze prachtige stad.

Zaterdag vertrekt ons vliegtuig terug naar Nederland! Dan zit het avontuur er echt op. Bedankt iedereen voor het lezen van onze site, voor ons was het leuk om alle reacties te lezen!

Tot snel,
Liefs Toon en Linda

Begin van de lente in Mongolie

Sain bai na uu,

We hebben Beijing verlaten met bestemming Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolie. De treinreis was erg relaxed, we waren de enige twee passagiers in de hele wagon. Verder zaten er nog een paar toeristen en wat Mongolen in de trein die vanalles aan het smokkelen waren (voornamelijk eieren) naar Mongolie. Het uitzicht veranderde langzaam van groen en bergachtig naar kale vlaktes. Bij de grens werden de wagons voorzien van een ander onderstel omdat Mongolie en Rusland een andere spoorbreedte hebben. Dit was leuk om te zien, zeker omdat er van alles mis leek te gaan en er steeds meer mannetjes rond onze wagon begonnen te verzamelen, maar niet wisten wat te doen.

Het eerste dat opviel bij aankomst in Ulaanbaatar is de Russische invloed op de bouwstijl en de mensen, maar dat kwam misschien mede doordat er op dat moment nog een groot pak ijs en sneeuw lag en de gevoels temperatuur -50 was. Na twee daagjes de stad te hebben bekeken zijn we er op uitgetrokken voor een tripje naar het Terelj nationaal park. We waren te gast bij een hele aardige familie en hebben daar voor het eerst geslapen in een ger tent. De omgeving is daar adembenemend! Zowel te voet als natuurlijk te paard hebben we genoten van het uitzicht. En Gala, de jongste zoon van de familie en onze zingende gids te paard, heeft ons aardig vermaakt met zijn grappen en vrolijke humeur.

Bij terugkomst in Ulaanbaatar hebben we direct de volgende trip geregeld, want we wilde meer zien van dit prachtige land. In een busje zijn we vertrokken via de voormalige hoofdstad Kharkhorim en Tsetserleg naar het zogenaamde 'White Lake'. Hier kwamen we aan na drie dagen rijden door de typische landschappen van heuvels met hier en daar een klein dorpje of een enkele ger en natuurlijk veel, heel veel vee. Onderweg ook nog zandduinen gezien. Dit is een gebied genaamd de Mini Gobi, omdat het zou lijken op de Gobi woestijn in het zuiden van Mongolie. Ook de omgeving bij het meer is prachtig. Het enige nadeel was dat het toilet 100 meter van de ger tent vandaan was. Opzich geen probleem, maar midden in de nacht kon het nog behoorlijk koud zijn en donker... Het mooiste van deze trip was dat voor het eerste dit jaar de temperatuur boven het vriespunt uitkwam en daarom bijna alle sneeuw in drie dagen verdween. Op de terugweg hebben we nog een bezoek gebracht aan een nationaal park waar men het Przewalski paard (enig nog bestaande oerpaard) heeft gereintroduceerd.

Nu zijn we ons aan het voorbereiden voor de treinreis naar Irkutsk. Hopelijk gaat ook daar de zon schijnen en ons voorzien van een verdraagzame temperatuur.

Tot snel,
Linda en Toon

Begin van onze treinreis terug met eerste stop Beijing

Ni hao,

Nadat we Linda d'r ouders hebben uitgezwaaid op het vliegveld hebben we zelf de trein genomen naar Beijing. Het was mooi om het landschap te zien veranderen van het zuiden naar het noorden. Langs het spoor zijn de Chinezen nog genoeg aan het bouwen.

In Beijing hadden we een paar dagen de tijd om alle hoogtepunten van de stad te bekijken. Zo hebben we de grote muur beklommen, de verboden stad en het plein van de hemelse vrede bezocht. Dit plein is het grootste plein van de wereld en elke dag is er een ceremonie voor het hijsen en inhalen van de Chinese vlag. Verder hebben we lekker rondgelopen in de mooie parken van de stad en de hutongs, de oude straatjes met winkeltjes en woningen. Ook hebben we twee van de negen miljoen fietsen gehuurd in Beijing om samen met de Chinezen gebruik te maken van de brede fietspaden. Met de fiets hebben we een bezoekje gebracht aan de dierentuin, want we wilde graag een echte reuze panda zien voordat we China zou verlaten. Verder hebben we kaartjes gekocht voor een acrobaten show, waar de meisjes enorm lenig waren en jongens allerlei kunstjes deden, erg knap allemaal. En natuurlijk hebben we ook Peking eend gegeten, we kregen zelfs het certificaat van de eend mee naar huis als aandenken.

We hebben ons dus weer goed vermaakt zo in de laatste dagen van China. Op naar Mongolie.

Liefs,
Toon en Linda

Familiereis zuid China

Ni hao,

Vanuit Nepal zijn we op het vliegtuig gestapt naar het zuiden van China. Snel inchecken in het hotel en weer terug naar het vliegveld om Linda d'r ouders op te halen. Ze komen ons namelijk 2 weken vergezellen in onze grote reis. Het was wel even zoeken op het vliegveld, want alles hier in China is groter dan groot. Maar we hebben ze gelukkig gevonden en het was fijn om elkaar weer te zien na al die maanden.

We zijn onze familiereis begonnen in Kunming.Daar kwamen we er al snel achter dat ze hier maar weinig Engels spreken, zelfs bij de simpelste woorden als toilet, taxi, roomenbreakfast kijken ze je raar aan en hebben ze geen ideewat je bedoeld. Dusbij de eerste de beste boekenzaak een engels/chinees woordenboek gekocht om ons te kunnen redden in China.Eigenlijk is het wel goed, want we beginnen nu aardig wat tekens te herkennen en kunnen al een klein beetje Chinees praten. De Chinezen vinden ons woordenboek ook erg interessant en willen er vanalles in opzoeken. We hebben het idee dat sommige wel Engels kunnen, maar dat ze te verlegen zijn om het te spreken. Ook in de restaurants was het soms moeilijk om duidelijk te maken wat we wilde eten. Je moet hier uitkijken watje besteld, je hebt namelijk zo een hond, schildpad of slang opje bord liggen.Maar we hebben altijd wel een lekker maaltijd kunnenbestellen.

In Kunming hebben we een bezoek gebacht aan de dierentuin. Daar hebben we veel dieren gezien die hier in het zuiden van China leven, zoals de rode pandaen de witte tijger. De amandelbomen in de dierentuin stondenmooi in bloei, wat een prachtig gezicht opleverde met al die roze bloemen. Na Kunming zijn we in de nachttrein gestapt voor een rit van20 uur naar Yibin.Daar hebben we een bezoek gebracht aan een bamboe bos.In dit bos staaneen paar honderd verschillende soorten bamboe en er waren ook een aantal watervallen. In de vele souveniershopskon je vanalles kopen wat gemaakt was van bamboe.

Daarna zijn we nog meer naar hetnoorden gegaan om vanuit Chongqing drie dagen te varen over de Yangtze rivier. De Yangtze rivier is de langste rivier in China en staat bekend om zijnindrukwekkende rotspartijen en steile wanden. We bleven 2 nachten slapen op een chinees cruise schip. We waren wel een bezichtiging op de boot, veel Chinezen wilde met ons op de foto. Onderweg stopte we een paar keer om tempels te bezoeken en met een kleiner bootje over een zijrivier te varen met nog meer steile kloven. Het uitzicht vanaf de boot was fantastisch. De laatste dag hebben we een bezoek gebracht aan de grootste stuwdam van de wereld, waar een groot gedeelte van China zijn stroom van krijgt. Voor het bouwen van de dam moest de rivier 175 meter stijgen, waardoor veel mensen moesten verhuizen naar een hoger gelegen plaats.

Na drie dagen varen over de Yangtze rivier hadden we nog geen genoeg van het varen en daarom hebben wein het zuiden nog een dagtocht gedaan over de Li rivier. Vanaf de boot had je een mooi uitzicht over de rotsformaties van het Karstgebergte.We hebben vissers gezien die gebruik maken van aalsgolvers om hun vis te vangen. De aalsgolvers hebben een ring om hun nek zodat ze de gevangen vis niet door kunnen slikken. Ook zagen we langs de kant veel bootjes en boerendorpjes. Vanuit Guilin hebben we een bustocht gemaakt door de heuvelachtige omgeving en schitterende terrasvormige rijstvelden. Ook zijn we langs dorpjes geweest van de Zhuang en Yao stammen. De Zhuang vrouwen knippen 1 keer in hun leven hun haren en daarna nooit meer. Ze hebben dus prachtig lang zwart haar, het langste haar was 2,2 meter lang.

De laatste dagen hebben we souveniers gekocht in Nanning en nog een keer naar een dierentuin geweest (we wilde eigenlijk naar een botanische tuin, maar de taxi bracht ons naar de dierentuin; ook goed). Dorien en Gerard gaan morgen met het vliegtuigterug naar Nederland en wij hebben net een treinkaartje gekocht om naar Beijing te gaan.

Tot ziens.

Liefs,
Dorien, Gerard, Toon en Linda

Annapurna trekking en laatste dagen Nepal

Namaste,

Na Tibet zijn we naar het relaxte Pokhara in het noorden van Nepal gegaan. Pokhara ligt aan een mooi meer en tegen het Himalayagebergte aan. Vanuit Pokhara zijn er diverse mooie wandeltochten te maken van 1 dag tot meerdere weken. Wij hadden gekozen om een tas in te pakken voor ongeveer 10 tot 12 dagen en dan maar te zien welke route we nemen. Je kan namelijk op verschillende punten je route aanpassen. Op de hele route zijn er voldoende hostels en restaurantjes waar je voor een vaste prijs heerlijk kunt eten en goed kan slapen. We hadden een duidelijke kaart gekocht, dus een gids hadden we niet nodig. En omdat we alleen het nodige hadden meegenomen en de rest van onze tassen hadden achtergelaten in Pokhara hadden we ook geen sherpa nodig die onze tassen droeg. Dus gezellig met z'n tweeen zijn we de bergen in gegaan.

De eerste dagen was het behoorlijk klimmen naar een mooi uitkijkpunt Poon Hill op 3210 meter hoogte en dat terwijl we gestart waren op een hoogte van 1070 meter, dus al aardig wat geklommen. Hier had je mooi uitzicht over de Himalaya en vooral het Annapurnagebergte. Er zijn 6 toppen met de naam Annapurna en de hoogste is de Annapurna I met een hoogte van 8091 meter, de op negen na hoogste berg van de wereld. Annapurna I was de eerste berg boven de 8000 meter die werd beklommen. Het is ook mogelijk om naar het Base Camp van Annapurna I (ABC) te lopen, deze ligt op een hoogte van 4130 meter, maar wij vonden dat iets te uitdagend zonder gids. Na het uitkijkpunt hebben we een rustdag genomen en zijn naar een hotspring geweest. Daar spraken we een paar mensen die net terug waren van het Base Camp en waren super enthousiast. Ze zeiden dat de weg erheen erg gemakkelijk was, zonder veel sneeuw. Wij begonnen weer te twijfelen en na het zien van hun foto's waren we om, we willen ook naar het Base Camp.

Vanaf de hotspring was het mogelijk om in 2 dagen omhoog te lopen naar het Base Camp. De eerste dag hadden we mooi weer tot dat het om een uurtje of 3 begon te regenen. We waren al een heel eind dus besloten om lekker in te checken in het hostel. De tweede dag omhoog ging ook goed totdat het net voor het Base Camp begon te sneeuwen, we zijn snel doorgelopen en voordat het echt hard begon te sneeuwen waren we op het Base Camp van Annapurna I. De hele middag en avond heeft het flink gesneeuwd wat van binnenuit een mooi gezicht was, maar de weg naar het toilet was al aardig ingesneeuwd. Het was wel gezellig in het hostel en hebben lekker met z'n allen een potje gekaart, we konden namelijk nog niet echt van het uitzicht genieten. We zijn lekker vroeg in onze gehuurde slaapzakken gekropen om de volgende dag weer vroeg op te staan voor de zonsopgang. Maar onze nachtrust werd flink verstoord. De kamer was al niet echt winddicht, dus het was er behoorlijk koud. En op een gegeven moment werd Toon wakker en riep dat de deur open was, hij probeerde snel uit de slaapzak te kruipen maar dat ging niet zo makkelijk omdat hij helemaal ingepakt was. Linda er snel uit en op haar sokken in een laag sneeuw om de deur weer dicht te doen. Omdat het zo hard stormde buiten was al snel de halve kamer bedekt met sneeuw. Om te zorgen dat de deur niet weer zou openwaaien heeft Toon de deur gebarricadeerd met onze wandelstokken.

De volgende dag werden we vroeg wakker voor de zonsopgang. Het sneeuwde en stromde nog steeds en na een snelle blik naar buiten kwamen we erachter dat het uitzicht nog steeds niks was. We hebben ons weer lekker omgedraaid. Na een paar uur waren we weer wakker om te ontbijten. Daar hoorde we dat een groepje mensen van ons hostel gingen proberen om weer naar beneden te gaan. En omdat wij geen gids hadden die ons de weg kon wijzen in de sneeuw besloten we maar om snel onze spullen in te pakken en met de groep de tocht naar beneden te maken. Het was een helse tocht, met sneeuw tot aan de knieen en soms zakte je weg tot je heupen. Maar we zijn weer veilig beneden gekomen. Op de terugweg zijn we weer heerlijk naar de hotsprings gegaan en na 9 dagen waren we weer terug in ons guesthouse in Pokhara. We hebben ongeveer 100 kilometer afgelegd en minstens 10 kilometer geklommen (en weer gedaald). De knieen en voeten voelde we dus aardig na dit tochtje, maar het was echt de moeite waard.

De laatste week hier in Nepal hebben we voornamelijk doorgebracht in Kathmandu. We hebben een visum gehaald voor China en voor Rusland. Dit betekend dat we met de trein terug kunnen vanaf Beijing naar Europa. Ook hebben we nog even de tourist uitgehangen en verschillende stoepas en tempels bezocht.

Nu gaan we onze tas inpakken, want morgen vliegen we naar China.

Tot de volgende keer,
Liefs Toon en Linda

Op het dak van de wereld (Tibet)

Tashi Delek,

Vanuit Nepal zijn we een weekje naar Tibet gegaan. We wilden eigenlijk via Tibet verder reizen naar China, maar ze zijn niet zo heel soepel met een visum voor China als je uit Tibet komt. Dus dan maar even op en neer vanuit Nepal. Het is niet mogelijk om Tibet zonder gids te bezoeken, dus we hebben een georganiseerde tour geboekt. De groep bestond uit 18 mensen, met allemaal verschillende verhalen. Er zat een Hongaarse jongen bij die in 5 jaar de wereld over wilde wandelen en een Servische man van in de 70 die met zijn fiets een rondje Azie deed en geen woord engels sprak. Ook hadden we een koppel dat op huwelijksreis was en verder weer genoeg Nederlanders. Een leuke club zo bij elkaar.

We reden vanuit Kathmandu naar de grens van Tibet en daar moesten we alles van de Dalai Lama en Lonely Planets achter laten in Nepal, bij de grens werden onze tassen volop geinspecteerd. We hadden een Tibetaanse gids en voordat hij zich voorstelde had hij drie belangrijke mededelingen, ten eerste mochten we hem geen politieke vragen stellen, ten tweede maak geen foto's van checkposten, want de politie wist je hele geheugenkaart en als laatste heb altijd je visa bij je. Welkom in Tibet. Eenmaal in Tibet aangekomen valt het gelukkig best mee met alle regels. Er is geen foto te vinden van de Dalai Lama, maar genoeg foto's van andere Lama's.

We zijn vanaf de grens in een paar dagen naar Lhasa gereden, de hoofdstad van Tibet. Onderweg hebben we verschillende monastries gezien en zijn we hoge passen overgegaan. De hoogste pas was op 5248 meter en dat voel je best. Het was er erg koud en winderig en bij een paar keer springen kom je al adem te kort door het gebrek aan zuurstof in de lucht. Ook kwamen we langs een groot meer dat bijna helemaal bevroren was. Ja het was erg koud in Tibet. 's Nachts vroor het buiten en door de kieren in de muren vroor het binnen in onze slaapkamers net zo hard. We sliepen met onze thermo kleding aan onder 3 lagen dekens. Overdag was het wel aangenaam in het zonnetje.

Het hoogte punt van de reis was toch wel het bezoek aan Lhasa. Deze stad is verdeeld in het oude Tibetaans gedeelte en het nieuwe Chineese gedeelte, inclusief karaoke bars waar wij ook een liedje gezongen hebben. In het oude gedeelte ligt een monastrie waar pelgrims de hele dag (en nacht) kora's maken. Een kora is een tocht die pelgrims maken op handen, knieen en languit op de grond rondom of voor de monastrie. Zelfs kinderen lagen op de grond gebeden op te zeggen. Verder heb je in Lhasa het Potala paleis, dit paleis is gebouwd door de vijfde Dalai Lama. De huidige Dalai Lama heeft er, voordat hij in 1959 naar India vluchtte, ook gewoond.

Op de terugweg naar Kathmandu zijn we weer tussen de bergen van de Himalaya door gevlogen en dit keer vlak langs de Everest.

Het was een indrukwekkend weekje.

Tot de volgende keer,
Liefs Toon en Linda

Op safari in Chitwan

Namaste,

Hier eindelijk weer een nieuw verhaaltje. In Nepal hebben we maar een paar uur per dag stroom, dus dat beperkt de mogelijkheid om te internetten, daarom heeft het verhaaltje even op zich laten wachten. Ook zijn we erg druk geweest en dat terwijl we vakantie hebben.

Na ons avontuur in Bhutan zijn we langs de Himalaya naar de hoofdstad van Nepal, Kathmandu gevlogen. In Kathmandu hebben we het rustig aan gedaan, lekker steak gegeten, ons haar laten knippen. Linda heeft haar teennagels mooi roze laten lakken en Toon heeft een massage genomen. Na een paar dagen relaxen in Kathmandu zijn we naar Chitwan gegaan een natuurpark in het zuiden van Nepal.

In Chitwan zijn we op verschillende manieren het natuurpark in geweest. De eerste keer met de boot en terug lopen. We hebben veel verschillende soorten vogels, ganzen, wilde zwijnen en herten gezien. Ook hebben we een bezoekje gebracht aan een olifanten fokcentrum, waar een tweeling olifantje is geboren, erg schattig. Daarna hebben we een jeepsafari gedaan en toen zagen we onze eerste neushoorn. Op een afstandje stond die te drinken aan de waterkant. Erg indrukwekkend het is namelijk best een groot beest. Ook hebben we aapjes en krokodillen gezien. We hoorde dat wildlife spotten het beste gaat op de rug van een olifant, dus de volgende dag een olifantensafari gedaan. Met z'n vieren in een mandje op de rug van een olifant en dat is best hoog. De dieren in het park zijn gewend aan olifanten omdat die daar ook in het wild voorkomen en dat wij op de rug van die olifant zitten hebben de dieren niet door. We zagen weer veel herten, die dit keer niet gelijk wegsprongen en na een klein uurtje stuitte we op een moeder neushoorn met baby. De neushoorns trokken zich weinig van de olifant aan dus konden wij mooi dichtbij komen en foto's maken.

Ook hebben we een nachtje in een wachttoren geslapen en voordat het donker werd konden we met een gids en de ranger van het park een stukje lopen. Op een gegeven moment gaf de ranger aan dat we door moesten lopen en daar om de hoek stond een moeder neushoorn met weer een baby. Dit was wel wat anders dan op de rug van de olifant, nu stonden we namelijk oog in oog met een moeder en niet veilig op de rug van de olifant. In het begin trok moeders zich niks van ons aan en ging rustig verder met blaadjes eten, maar toch hield ze ons in de gaten. De adrenaline schoot door ons lichaam maar we waren toch te nieuwsgierig dus we gingen nog wat dichterbij. Op een gegeven moment bleef de moeder ons aankijken en trok ook haar voet omhoog, dit was het moment om moeder en baby maar verder met rust te laten en snel te verdwijnen. Bij het vallen van de avond hoorde we nog veel geritsel rond onze wachttoren en zagen we nog herten en wilde zwijnen. We hebben heerlijk geslapen met alle oerwoud geluiden om ons heen.

De rest van de tijd hebben we heerlijk bij ons guesthouse langs het water gezeten en genoten van het zonnetje dat volop scheen, het word al warmer in Nepal. Ook hebben we een middag fietsen gehuurd, waarna we drie dagen last hadden van ons achterwerk.

Tot de volgende keer.
Liefs Toon en Linda

Betoverend Bhutan

Kuzuzangbo la,

Onze trip naar Bhutan zit er al weer op. Voordat we dit land bezochten wisten we maar een paar dingen, zoals dat roken in het openbaar verboden is, dat in heel Bhutan geen enkel verkeerslicht te vinden is (ze hebben er ooit een geplaatst maar de automobilisten wisten hoe dat werkte), dat boogschieten de nationale sport is en dat Bhutan het 'land van de draak' betekend. Ook hadden we gelezen dat Bhutan een van de armste en minst ontwikkelde land ter wereld is, maar dat idee hadden we niet toen we erdoorheen reisde. De koningin heeft een organisatie opgericht waar mensen terecht kunnen als de familie niet meer voor ze kunnen zorgen. Ook is het onderwijs en gezondheidszorg gratis. Door het overheidsbeleid moeten wij als toeristen meer dan 100% belasting betalen, dit geld gaat dan weer naar het onderwijs en gezondheidszorg. Hierdoor komen er maar mondjesmaat toeristen naar Bhutan, wat als gevolg heeft dat de cultuur en gebouwen nog steeds oorspronkelijk zijn. Dit was de reden waarom wij graag naar Bhutan wilde en daar hebben we geen spijt van gekregen, want wat is dit land betoverend.

We zijn in de negen dagen dat we hier waren vanaf Paro in het westen naar Trongsa in het midden van het land gereisd. Dit reizen gebeurde met een chauffeur en een gids, want vrij reizen mag hier niet. We hadden van te voren een heel programa geboekt, maar er was gelukkig nog genoeg tijd over om de dorpjes en de omgeving zelf te verkennen. Ook hebben we ons helemaal uitgeleefd in de souveniersshops. Toon is in het bezit van een echte Gho, een traditionele soort jurk voor mannen. Hij heeft het zelfs een hele dag gedragen en de Bhutaneezen konden het erg waarderen. Ze waren zelfs teleurgesteld dat Linda geen Kira droeg (een jurk die de vrouwen dragen). De mensen zijn super vriendelijk en open en de kinderen willen graag op de foto.

We hadden een vol programma met onderandere bezoeken aan verschillende kloosters, forten en musea's. Ook zijn we een dagje naar een vallei geweest waar we kraanvogels hebben gezien die daar overwinteren en hebben we ons uitgeleefd op het wilde water. Bhutan is een Buddistisch land en overal waren er gebedsmolentjes, gebedsvlaggetjes en heilige plekken te vinden. Ook de verhalen achter de heilige plekken zijn mooi om te horen. Zo zijn we de tweede dag omhoog gelopen naar een klooster boven in de bergen. Dit klooster heeft als bijnaam 'Tiger's Nest' omdat ze geloven dat een Guru vanuit Tibet op de rug van een tijger naar dit klooster is gevlogen. Deze plaats heeft nu een speciale plek in ons hart gekregen omdat Toon hier Linda verrast heeft met een mooie ring.

Verder kom je in elke klooster de vier vrienden tegen, de olifant, aap, konijn en pauw, die elkaars krachten bundelen om een fruitboom te planten en daarna gezamenlijk de vruchten te plukken. Ook zagen we op verschillende huizen grote penissen geschilderd, dit staat voor vruchtbaarheid en bescherming. We zullen jullie niet vermoeien met alle kloosters en forten die we hebben bezocht, bekijk de foto's maar dan snap je waarom wij zo onder de indruk zijn van Bhutan.

Nu zijn we in Kathmandu de hoofdstad van Nepal. De vlucht van Bhutan naar Nepal was echt geweldig mooi. We zaten mooi bij het raampje waar we vrij uitzicht hadden over de Himalaya, inclusief de Mount Everest.

Tot de volgende keer.

Liefs Toon en Linda