Een ander India

Namaste,

Na Varanasi zijn werichting de bergen van deHimalaya vertrokken. Na 14 uur trein vertraging, op een rit van 14 uur,was onze eerst stopDarjeeling, waar we heerlijke Darjeeling thee gedronken hebben. We verbleven in een heel leukhosteldat aan het huis vast zit van een erg aardig Tibetaans gezin. 's Avonds kwamen ze ons thee brengen en een warme kruik. Darjeeling ligt op een hoogte van 2050 meter, dus we hebben onze truien uit de tasmoeten halen ende warme kruik waszeer welkom. In deze streek van India wonen veel Tibetanen, Chinezen en Bhutanezen, waardoor de sfeer hier heel anders is dan in de streken waar we eerder door heen zijn getrokken. De straten zijn schoner, de lucht isfrisser en de mensen zijn sympathieker. Ook is de nummer 1 sport hier voetbal in plaats van cricket, dus we krijgen regelmatig de vraag'hoe we ons voelde toen Nederland verloor in de finale....'.Dit is een heel ander India.

In Darjeeling hebben weeen tripje gedaan langs verschillende musea, kloosters, de dierentuinen natuurlijk de theeplantages. Ook zijn we een keer vroeg opgestaan om de zonsopgang te zien met uitzicht op de Kangchendzonga(derde hoogste berg van de wereld) enhebben toenook de top van de Mount Everst kunnen zien. Na Darjeeling zijn we verder de bergen ingetrokken naar Pelling. Dit ligt in Sikkim, een bergzame en groene provincie van India.Hier hebben we veel gelopenlangsverschillende kloosters, die hebben ze veelhier in de omgeving.Tijdens het lopen kwamen we een keer uitbij een heelmooi hotel boven opeen berg met een prachtig uitzicht. We hebben onze tas ingepakt en meteen ingecheckt in dit veel te chique hotel voor backpackers. Hierelke dag de wekker lekker vroeg gezet om vanuit ons bed de bergen oranje te zien kleuren door de zonsopgang. Verder hebben we in de omgeving van Pelling nog een tripje gedaan langs heiligemeren, prachtige watervallen en een hot spring, waar alleen Toon in kon, want de vrouwen mogen 's morgens en de heren 's middags!

Morgen vliegen we met Drukair naar Bhutan, de enige luchtvaartmaatschappij die op Bhutan vliegt.Drukair heeft 4 vliegtuigen waaronder wel 2 Airbus A319 die speciaalzijn gemodificeerd om tussen de bergen te kunnen landen (speciale info van Toon voor de liefhebbers). We komenaan op waarschijnlijk het kleinste internationale vliegveld van de wereld. Opde drukste dag van de week komen en gaan er in totaal maar6 vluchten. Bhutan is een klein koninkrijk en ligt tussen India en China in.Om een visa te krijgenmoesten we onze hele reis van te voren vastleggen enboeken bij eenreisburo dat erkend is door de Bhutaneese overheid.We zijn dus benieuwd of we een beetje vrijheid krijgen.

Tot de volgende keer.

Liefs Toon en Linda

Indrukwekkend India

Namaste,

Iedereen een heel gelukkig, gezond en mooi 2011 toegewenst vanuit India!

We zijn nu samen in het indrukwekkende India. Het is wel wennen om in India te zijn, maar fantastisch om elkaar weer te zien. Hoe moeten we India omschrijven, het is druk, stoffig, overal mensen en altijd getoeter, maar mooi is het wel. We hebben prachtige paleizen van Marahadja's bezocht en indrukwekkende mausoleums gezien. De mensen zijn vriendelijk, maar vragen helaas wel bijna altijd om geld, of het nu het mannetje is die op je schoenen past als je ze uit moet doen bij een tempel of de jongen die jeplaats aanwijst in de trein, ze vragen altijd 10 Roepies (€ 0,16) of meer. Zelfs de kinderen die eerst heel schattig vragen of je een foto van ze wilt maken en daarna hun handjes ophouden.

We hebben er al aardig wat kilometers opzitten. We zijn begonnen in Delhi waar we een beetje rondgelopen hebben in de stad, waar de straten overspoeld worden door mensen, auto's, riksja's, tuk-tuksen koeien.Na Delhizijn we heel luxe met onze prive chauffeur Kalu, 5 dagen opstap geweest. Eerst naar Pushkar, een lekker rustig stadje met een meertje. Daarna naar Jaipur waar we verschillende paleizen hebben gezien van Maharadja's, sommige werden nog echt bewoond door een Maharadja. Hier hebben we ook kerst gevierd, dineren op het dakterras van het hotelmet een Indier in een kerstmanskostuum. En onze laatste stop was Agra, waar we de Taj Mahal hebben bezocht. Het prachtige witmarmeren mausoleum ligt aan het einde van een lange tuin. Dit monument werd gebouw door een keizer die zijn geliefde verloor en om te uitte hoezeer zijn hart gebroken was liet hij dit monument bouwen. Zijn wens was om een monument op te richten dat nergens ter wereld zijn gelijke had. Nou, en dat is hem gelukt. De weg naar Agra was wel even afzien, we hebben 10 uur gedaan over een stuk van 240 kilometer. We moesten door allerlei kleine dorpjes omdat een bepaalde groep mensen de wegen hadden bezet.

Nu zijn we in Varanasi, een van de heiligste plaatsen van het hindoeisme. Gisteren hebben we hier het nieuwe jaar ingeluid, met een biertje (best moeilijk te krijgen hier) en wat vuurwerk, het feest werd voornamelijk door de westelingen gevierd, want de mensen hier vieren het niet of nauwelijks.

Liefs Toon en Linda

Laatste dagen Maleisie

Selamat siang,

Hier het laatste berichtje uit Maleisie, we zijn nu in Kuala Lumpur. We hebben de stad een beetje verkend, zijn naar aan vogelpark geweest, de Petronas Twin Towers bezocht, inclusief de shopping mall eronder en lekker gegeten in China Town. Hier in Kuala Lumpur is het een feest om te winkelen in de vele shopping malls, dus dat hebben we ook flink gedaan. Ze hebben hier zelfs een mall met een echte achtbaan erin. Ook heb je speciale malls voor allerlei electronica en een mall met veel te dure winkels zoals Gucci en Prada. Ik heb mijn gaderobe een beetje kunnen vernieuwen en Irene heeft nog wat souvenirs kunnen kopen.

We zijn ook een dagje weg geweest met Mister Tan, een gezellige chinees. Hij heeft ons naar een fabriek gebracht waar ze van een mix van tin en zilver hele mooie vazen, bekers, sieraden en nog veel meer maken. Leuk om het proces te zien, we mochten zelf ook proberen een beker te versieren, alleen hadden we niet zo'n vaste hand dus het leek nergens op. Toen weer in de auto op weg naar een hertenpark waar Irene een echte beer wat te eten mocht geven, aaahh wat is die schattig..... Mister Tan had een beetje moeite met de 'R', dus we hadden last van 'Tlaffic jam' en de winkel van de fabriek noemde hij steeds 'showloom'. Ook Irene noemde hij steeds 'Ileen'. Mister Tan is een echte chinees die van alles een foto wilde maken en vroeg regelmatig onze camera's zodat we samen op de foto konden en maar roepen; 'Linda, Ileen smile'. Daarna bracht hij ons via de jungle route, waar we apen hebben gevoerd, naar een olifanten opvangpark. Daar konden we de olifanten voeren en we hebben er zelfs opgezeten en Mister Tan maar foto's maken; 'Linda, Ileen smile'. In het park vangen ze olifanten op die gevangen zijn geweest of ziek zijn. Ook gebruiken ze de olifanten om wilde olifanten te verplaatsen. Dit verplaatsen is soms nodig omdat het leefgebied van de wilde olifanten te klein is geworden en ze de plantages vernielen. Dan vangen ze de wilde olifanten en laten zein een groter gebied weer vrij.

Groeten uit Kuala Lumpur.
Liefs Irene (alias Ileen) en Linda

De apen van Sepilok op Borneo

Selamat siang,

We hebben het mooie resort op Mabul verlaten en zijn nuop Borneobij Sepilok.Hier hebben weweer een prima resort, in de jungle met mooi aangelegde tuinen en een zwembad!In Sepilokreservaat vangen ze orang oetans op die als huisdier zijn gehouden of wees zijn geworden, de bedoeling is om de dieren weer in het wild uit te zetten. Hiervoor hebben ze een heel programma om de dieren te leren klimmen en nesten te bouwen zodat ze in het wild kunnen overleven. Als ze uitgezet worden kunnen ze nog steeds terugkomen naar een voederplaats waar de verzorgers eten neerleggen. Wij zijn bij zo'n voederplaats wezen kijken en het was echt geweldig om de orang oetans van zo dichtbij te kunnen zien. De orang oetan heeft voor meer dan 96% hetzelfde DNA als de mens. Het is de bedoeling dat de orang oetans uiteindelijk niet meer terug komen naar de voederplaats.

Vanuit Sepilok hebben we ook een boottocht over de Kinabatangan river gemaakt. Dit is een vrij bruine rivier waar aan de waterkant veel dieren gespot kunnen worden. En wij waren opzoek naar de drie neuzen; de neushoorn, de neushoornvogel en de neusaap. De eerste hebben we helaas niet gezien (de kans was ook zeer klein), maar de andere twee wel. De neusaap noemen ze ook wel de 'Dutch monkey' en dat komt omdat de Hollanders ook een grote neus en dikke buiken hebben, maar dat is de mening van de mensen hier op Borneo, wij waren het er niet helemaal mee eens. We hebben verschillende soorten neushoornvogels gezien en op het laatst nog de grootste van alle; 'de Rhinocaurus Hornbill'.

Het avontuur in Maleisie zit er bijna op, na Borneo hebben we nog een paar dagen over in Kuala Lumpur.

Liefs Irene en Linda

De onderwaterwereld van Borneo

Selamat siang,

Sorry mensen voor het volgende verhaal. We weten dat het in Nederland net rond het vriespunt is en wij zijn de gelukkigen dat we in onze bikini de onderwaterwereld van Borneo mogen verkennen. Donderdag zijn we in het vliegtuig gestapt naar Borneo en na een lange busrit en boottocht zijn we terecht gekomen op het eiland Mabul aan de zuid-oostkust van Borneo. En wat zijn we weer in een paradijs terecht gekomen. We hebben een huisje in een resort aan de zee en vanuit ons huisje konden we zo met onze snorkel op, de steiger af in het koraalrif. De eerste dag hebben we al aardig wat vissen gezien, zoals koraalduivel (lionfish), barracuda's, alen, clownvissen en al zijn vriendjes uit de film Finding Nemo. Ook kwam er een enorme schildpad ons vergezellen tijdens onze snorkeltrip. Dit was best even spannend om zo'n groot beest op je af te zien komen. Maar hij zwom ons zo voorbij net boven het koraal en toen weer op zijn gemakje terug naar de zee.

We wilden graag de onderwaterwereld ook op een andere manier bekijken, dus we hebben een discover scuba dive geboekt. Dit is een introductie duik waarbij je eerst wat theorie krijgt en oefeningen in het water en dan mag je gaan duiken samen met een instructeur. En wij hadden het geluk dat onze instructeur een sterke Italiaan was (sorry Toon). De theorie was goed te volgen, we weten welke gebaren we moeten maken als we omhoog willen of als het niet goed gaat. Dan zo'n grote tank op je rug krijgen en dan als een eend waggelen naar het platform waar we het water in konden. Het ademapparaat in je mond stoppen en erop letten dat je normaal blijft ademen. Daarna konden we daadwerkelijk naar beneden waar we nog een paar oefeningen moesten doen. Stel dat ons ademapparaat onderweg eruit valt of dat onze zuurstof opraakt, dan is het belangrijk om te weten wat te doen. Ook moesten we oefenen hoe we onderwater onze duikbrillen moesten legen als deze vol met water zit. Bij Irene ging het goed, maar ik kreeg de bril wel vol met water maar niet meer leeg, dus duim omhoog, dit is bij duiken geen teken dat het goed gaat, maar het teken dat je omhoog wilt. En daar gelijk mijn masker af, ademapparaat uit en blij dat ik weer boven was. Maar onze sterke Italiaan bleek ook heel geduldig te zijn en ging het gewoon nog een keer met me proberen en in plaats van de bovenkant van mijn bril moest ik de onderkant optillen als ik met mijn neus lucht uitblaas. Dus toen ik dat onder de knie had kon het echte werk beginnen, we zijn ongeveer 10 tot 12 meter gedaald. Daar werden we op de bodem neergezet en wees de duikinstructeur ons allerlei vissen aan en had dan allemaal gebaren om aan te geven welke vissen het waren. Daarna nam hij ons bij de tank beet en dirigeerde ons over de bodem van de oceaan. Na een uurtje duiken zagen we het zonlicht weer en mochten we even bijkomen voordat we weer een uurtje konden duiken. Bij de tweede duik nam onze instructeur ons mee aan de hand. We hebben nog meer vissen, maar ook weer schildpadden gezien. Het moet een gek gezicht zijn geweest, 2 meiden die netjes aan het handje van de duikstructeur duiken, maar het was echt een hele mooie ervaring.

De middag en volgende dag hebben we weer gesnorkeld, gerelaxed in onze hangmat op de veranda en op het bedje op het strand gelegen.

Liefs Irene en Linda

De muis heeft onze pepernoten opgegeten op Langkawi

Selamat siang,

Irene had heel lief vanuit Nederland een zakje pepernoten meegenomen, om zo hier in Maleisie een beetje het Sinterklaas gevoel te krijgen. Irene had al eerder een muis in onze kamer gezien, maar toen we 's middags terug kwamen van ons toertje zag ze hem weer. De jongen van het hotel kwam net in de gang langs en we vertelde dat we een muis hadden gezien. De jongen ging samen met de schoonmaakster opzoek naar de muis en ze waren gelukkig net zo panisch voor de muis als wij. Maar ze kregen hem niet te pakken en stelde dus voor dat wij van kamer zouden wisselen. Toen we de spullen aan het inpakken waren kwamen we erachter dat de muis het voorzien had op onze pepernoten en het zakje al had open geknaagd, dus helaas de pepernoten en de muis bleven achter in de kamer en wij hadden weer een schone nieuwe kamer zonder muizen. En onze nieuwe kamer heeft een aparte afvoer voor de wastafel, deze houdt namelijk net iets boven de vloer op, dus als wij onze tanden hebben gepoetst staat de hele badkamer weer blank. Maar ons hoor je niet klagen, want we hebben geen muis meer gezien.

Verder zijn we aardig vakantie aan het vieren hier op het eiland Langkawi. Het is echt zo'n tropisch eiland zoals in de vakantiegidsen, blauw water enwitte stranden met palmbomen. We hebben gegeten aan het strand,verse visvan de bbq en cocktails gedronken, wij vermaken ons dus wel.Om toch nog iets meer van de omgeving te zien dan alleen het strand hadden we een toertje geboekt langs verschillende eilanden met nog meer palmbomen, en we konden zwemmen in een meer wat onze vruchtbaarheid verhoogd. Ook hebben we arenden gezien die hier veel voorkomen.Na het eilandhoppen hadden we een taxi chauffeur die ons het eiland overreed naar de mooiste plekjes. Zo hebben we een prachtige waterval bezocht en zijn we met een kabelbaan naar het hoogste punt van het eiland geweest waar we uitzicht hadden over alle kleine eilandjes. Ook hebben we gezien hoe ze hier in Maleisie batik maken. Maar we hebben het vooral rustig aan gedaan hier, ook weer een keer lekker uitgeslapen, daar waren we wel aan toe na al dat reizen.

Morgen gaan we de tas weer inpakken voor Borneo.

Liefs Irene en Linda

Taman Negara en Cameron Highlands

Selamat siang,

Hier het eerste bericht uit het zonnige en warme Maleisie. Maandag ben ikaangekomen in Kuala Lumpur en daar zat Irene te wachten inhet hotel vlakbij het vliegveld. Wel gek dat je op een hotelkamerdeur klopt en daar staat ineens een bekende achter, maar leuk om haar weer te zien. In het hotelwas er, behalve het zwembad en restaurant, niks te beleven, dus de volgendedag zijn wevertrokken naar Taman Negara,een natuurpark in het midden van Maleisie. We zijn met een boot naar het natuurpark gevaren en hebben onderweg al diverse beesten gespot, zoals buffels, apenen neushoornvogels. In het donker zijn we met een jeep de jungle ingeweest, moeilijk om dan beesten te zien, maar wel gaaf om de geluiden te horen. De volgende dag hebben we een trektocht gedaan naar een uitkijkpunt en een canopy walk door de boomtoppen.

Vanuit Taman Negara zijn we naar de highlands van Maleisie gereisd. Daar hebben we een tocht langs verschillende plantages gemaakt met thee, aardbeien, lokale groenten en fruit. Vooral de aardbei plantage vinden ze hier heel belangrijk, want ze verkopen echt alles in de vorm van een aaardbei, zoals kussen, oorwarmers, mutsen, handschoenen, je kan het zo gek niet bedenken of je kan het kopen in de vorm van een aardbei. En dan te bedenken dat ze de zaden van de aardbeiplanten uit Nederland gehaald hebbben. We gingen met een jeep van de ene plantage naar de andere enwe hadden echt een kamikaze piloot als chauffeur. Zijn vrouw en broertje waren 's middags met ons mee in de auto. Vrouwlief wilde graag mee naar de nachtmarkt en zijn broertje wilde graag de file zien. De Maleisiers hebben nu vakantie en trekken massaal naar de highlands omdat het hier koeler is, wat enorme files veroorzaakt. Maar onze chauffeur vond het geen probleem om langs de file via de vluchtstrook/berm te rijdenof tussen de twee rijbanen door te rijden, alles om de file te ontwijken. Op de nachtmarkt verkochten ze veel aardbeispullen, maar ook lokale specialiteiten en wij hebben daar ook een paar van geprobeerd. We hebben aardbei met chocolade op, maar ook balletjes van zoete aardappel en een soort pannenkoek alleen dan anders. 's Avonds hebben we alvast wat Sinterklaas gevierd met een 'steamboat', dit is een pan waar we in bouillon verschillende soorten vis, vlees, groente en noodles in konden koken, erg lekker allemaal.

Nu zijn we op het eiland Langkawi waar we lekker van de zon kunnen genieten.

Liefs Irene en Linda

Tot ziens Cambodja

Sua's dei,

Hier het laatste berichtje uit Cambodja. Straks mijn tas inpakken, want morgenvroeg vertrekt mijn vliegtuig naar Maleisie. Vandaag heb ik nog even de toerist uitgehangen. Een bezoek gebracht aan de lokale markt, Royal Palace en verder nog wat rondgelopen.

Voordat ik naar Cambodja ging wist ik eigenlijk vrij weinig van dit land. Ik had weleens van de tempels van Angkor gehoord, maar daar bleef het dan ook bij. Maar Cambodja heeft veel meer mooie plekken, die ik helaas niet allemaal kon bezoeken. En de mensen zijn zo vriendelijk. Hoe arm ze ook zijn, ze willen altijd hun voedsel met je delen. Neem Leakhana, zijn familie krijgt van Jan elke maand 50 kilo rijst omdat ze dat zelf niet kunnen betalen. En toch vraagt Leakhana elke keer als hij gekookt heeft of ik wat rijst, een stukje vis of worstje wil. Of neem de buurvrouw van het hostel in Phnom Penh die gewoon 3 mango's komt brengen, zodat ik ze kan proberen. En de Cambodjanen die een beetje Engels spreken beginnen altijd een gesprekje. Het gesprek gaat meestal als volgt; 'Waar kom je vandaan', 'Hoe lang blijf je', 'Wat vindt je van Cambodja' en als laatste 'Wat is je naam'. Als je vertelt dat je vrijwilligerswerk doet, bedanken ze je, omdat je Cambodja helpt. Zelfs de tuk-tuk drivers lachen nog vriendelijk als je voor de 10x verteld dat je vandaag weer geen tuk-tuk nodig hebt. Cambodjaanse vrouwen wrijven over mijn arm om te kijken of er onder de blanke huid niet gewoon een bruine kleur zit. Maar de kinderen vinden ons meestal nog wel eng, vooral op plekken waar bijna geen westerlingen komen. Maar een ballon veranderen in een hond doet meestal wonderen.

Het was een heerlijke tijd hier, op naar het volgende land.

Liefs Linda